Tot 1868 kende Dongen één parochie: de parochie van de H. Laurentius. In dat jaar is de parochie van de H. Hubertus opgericht, bestemd voor de dorpskernen van Klein Dongen en Vaart. In 1907 is de parochie van de H. Joseph opgericht, waaruit in 1957 de Mariaparochie is ontstaan, die in 1986 weer werd opgeheven. De bijbehorende noodkerk van 1957 werd gesloopt. In 1967 ontstaat de parochie van de H. Paulus.
Samenwerking en fusie
De veranderde kerkelijke en maatschappelijke omstandigheden maakten samenwerking tussen de parochies noodzakelijk. Deze groeiende samenwerking leidde in 1996 tot een fusie, waarbij de éne PAROCHIE DONGEN en KLEIN DONGEN-VAART ontstond. Daarmee keert katholiek Dongen terug naar de tijd van vóór 1868.
Centralisatie
De nieuwe fusieparochie koos ervoor het kerkelijk leven in Dongen te centraliseren. Daarbij werd gekozen voor de Laurentiuskerk (koepelkerk) als centrale kerk van de parochie. Plannen om deze kerk ook voor toekomstig gebruik geschikt te maken liggen al enige tijd gereed en gewacht wordt op goedkeuring vanuit de gemeente Dongen. In 2012 kwam de restauratie van de buitenkant van de kerk gereed. De oude pastorie aan de Hoge Ham 84 werd enkele jaren geleden geheel gerenoveerd en ingericht als modern parochiecentrum.
In het jaar 2003 werden de Josephkerk en de Pauluskerk gesloten en verkocht. De Pauluskerk kreeg een nieuwe bestemming; de Josephkerk werd in 2009 gesloopt ten behoeve van het sluiten van de centrumring.
Sluiting Hubertuskerk
Op zondag 5 juli 2015 heeft op een waardige manier de laatste viering plaats gevonden. De kerk is inmiddels verkocht.
Translatioviering: van Laurentiuskerk naar Jozefkapel
Afscheid van een gebouw
In de afgelopen jaren hebben we in onze parochies gesproken over onze missie: Waarom zijn wij kerk…? Niet één keer werd in die gesprekken het kerkgebouw genoemd. Sterker nog, zodra we spraken over de oorsprong van het begrip ‘kerk’, ging het over de gelovigen, maar niet over het gebouw. Toch hoeven we onze schouders niet op te halen voor de emoties die spelen bij het vertrek uit een vertrouwd kerkgebouw.
Uitstelling van het Allerheiligste
Op zaterdag 6 januari 2024 was de viering rond de ‘Aanbidding van het Allerheiligste’ in onze St. Laurentiuskerk. De monstrans stond op het altaar met daarin de gewijde hostie: het brood, de communie, het Allerheiligste. Jezus is in dit brood aanwezig. Aan passanten werd gevraagd de kerk binnen te komen en zij kregen daarbij een kaars en een kaartje. Op dat papier konden zij hun wensen schrijven en vervolgens in een mand bij de monstrans met het lichaam van Christus neerleggen. De verhalen, de lichtjes, de gebeden en de gezangen door het Gregoriaans koor maar ook het gedimde licht maakten de bijzondere sfeer voor alle aanwezigen. Heel veel wensen die werden genoteerd waren vredeswensen voor de wereld, in alle oorlogsgebieden. En ook persoonlijke wensen voor zieke mensen of hulpvragen voor familie en vrienden. Naast de zang en het gebed was er veel stilte in de kerk met persoonlijk gebed. De Uitstelling vond plaats op een speciale dag: de dag voordat wij als parochie het Allerheiligste van de St. Laurentiuskerk naar de St. Jozefkapel zouden gaan brengen. De dag van de Translatio: de overgang van de vieringen vanuit de kerk naar de kapel.
Laatste viering St. Laurentiuskerk
Zondag 7 januari 2024 was de dag waarop de laatste plechtige eucharistieviering heeft plaatsgevonden in de St. Laurentiuskerk. Deze Translatioviering was de geplande plechtigheid waaraan lang door veel vrijwilligers werd gewerkt. Het betekende de overgang van de vieringen vanuit de St. Laurentiuskerk naar de kapel van de Zusters Franciscanessen. Voor 10.00 uur stroomde de koepelkerk vol met parochianen, vaste kerkgangers en veel belangstellenden. Het volledige Pastoraal Team ging voor met als hoofdcelebrant onze pastoor Harry Lommers. Het feest van de Drie Koningen en de Openbaring des Heren werden genomen als thema voor de viering. De speciaal gekozen teksten en gebeden maakten de eucharistieviering tot een waardig afscheid met ondersteuning van het St. Laurentiuskoor, het Gelegenheidskoor, het Gregoriaans koor en drie blazers.
Bij de inleiding werd door de vice-voorzitter Gerard Jansen de nadruk gelegd op de toekomst van de parochie met de bekende uitspraak: “Dit is geen moment van een hopeloos einde, maar het begin van een eindeloze hoop”. De parochie voelt zich gesterkt in de weg naar de nieuwe plek van vieren, die als gebedshuis precies passend is: de St. Jozefkapel van de Zusters Franciscanessen. Deze kapel wordt de plaats waar in vol vertrouwen een nieuwe toekomst wordt gestart en allen blijven werken aan de goede invulling van ons gelovig leven: samen vieren en onze medemensen helpen. Niemand uitgesloten.
Voor de zegening met het Allerheiligste in de monstrans werd eerst een processie gehouden naar de St. Jozefkapel. De acolieten van de congregatie van de Zusters waren naar de kerk gekomen om allen op te halen en gingen voor in deze processie. Tussen de vele mensen die mee liepen werd er gezongen door de koren en gebeden door de lectoren. De geboortehartjes en gedachteniskruisjes werden in manden meegenomen. De Drie Koningen begeleidden de hele processie en liepen voor het baldakijn waaronder de monstrans met het Allerheiligste en de ciborie met de hosties werden gedragen.
Op het plein naast de kapel werd toen na een gebed en zang, door de pastoor de zegen aan alle aanwezigen gegeven. Ook aan de Zusters en hun kerkgangers van die ochtend. Daarna ging men in processie de St. Jozefkapel in waar de monstrans en de ciborie in het tabernakel werden bijgezet. Deze handeling maakte de Translatioviering af. Veel mensen raakten in de kapel in gesprek, sommigen waren voor het eerst op deze plaats en verwonderden zich over de schoonheid van de nieuwe plek van vieren.
Men kan terugzien op een waardige plechtigheid, een historisch moment binnen het katholieke geloofsleven in Dongen.
