St. Cecilia-feest van het Laurentiuskoor zeer geslaagd!
Zondag 26 november 2024 was een feestelijke dag voor het St. Laurentiuskoor. Gevierd werd het St. Cecilia-feest waarbij twee bijzondere jubilarissen in het zonnetje werden gezet: Els Veermans (25 jaar) en Chris van Kempen (40 jaar).
De dag begon met een inspirerende Eucharistieviering, voorgegaan door pastor Joost de Bont. Hij feliciteerde Els en Chris uitgebreid met hun jubileum, waarbij hij de waardering voor hun jarenlange inzet voor het koor benadrukte. Het was een mooie start van de dag waarin we stil hebben gestaan bij de betekenis van muziek, samen zingen en de meerwaarde daarvan.
Na de viering was er tijd voor gezelligheid en ontmoeting. Onder het genot van een heerlijk kopje koffie met gebak hebben we elkaar gesproken en herinneringen opgehaald.
Vervolgens zijn we met z’n allen naar café-zaal de Viersprong gegaan voor een smakelijke lunch. Hier werden Els (alt) en Chris (tenor) verrast met de oorkonde met speld die bij het jubileum horen als blijk van waardering voor hun jarenlange toewijding aan het koor. Deze erkenning hebben zij dan ook zeker verdiend!
Het samenzijn was zeer geslaagd en het was mooi om te zien hoe goed de organisatie van het St. Cecilia-feest dit jaar was verzorgd door de bassen van het koor. Zij hebben met veel toewijding een dag georganiseerd waarin muziek en samenzijn centraal stonden. Els en Chris werden nogmaals bedankt voor hun inzet en betrokkenheid bij het Laurentiuskoor. Hopelijk blijven zij nog jaren met veel plezier en inzet zingen bij het St. Laurentiuskoor!
Wilt u ook eens proeven van de sfeer, dan bent u van harte welkom om gewoon eens vrijblijvend een repetitie bij te wonen. Wij repeteren op donderdagavond van 19.45 uur tot 22.00 uur in het Parochiecentrum, Hoge Ham 84, Dongen. U mag ook een berichtje sturen naar 06-50697389, t.n.v. Kees Sprangers.
Het Laurentiuskoor.
Uitreiking Ereteken voor Bijzondere verdiensten van de Gregoriusvereniging aan Frans Bullens
Geboren in het Oost-Brabantse Veghel, de parel van de Meijerij zoals ze zich daar noemen. Maar het was ook een schoon dorp met een hele mooie kerk, van Pierre Cuypers. Zijn eerste grote meesterwerk en dat imponeerde mij al als klein kind. Ik zong natuurlijk in het jongenskoor o.l.v. een broeder, want broeders en zusters had je in Veghel te kust en keur. Ik was ook misdienaar en later acoliet bij de zusters in het bejaardencentrum dus de zondagse plicht is er van jongs af aan ingesleten. Ik heb dat nooit erg gevonden; een mens (zeker ikzelf) is nu eenmaal gebaat bij een zekere regelmaat.
Pianoles kreeg ik van de organist van de kerk, die helemaal geen organist was maar pianodocent aan de muziekschool van Eindhoven. Dat orgelspelen en dat koor dirigeren deed hij er als ‘schnabbeltje’ maar bij. Tevens dronk de man meer dan goed voor hem en zijn omgeving was, maar als kind had je dat niet zo in de gaten. Dat hoorde je pas later. Na verloop van tijd stuurde hij me naar Richard Kroes aan de muziekschool van Eindhoven. Daar en bij hem heb ik het orgel vaardig leren bespelen en kreeg ik ook les in harmonieleer en andere vakken. In 1973, na MULO en HAVO 4/5 ben ik toen naar het Conservatorium in Tilburg gegaan waar ik bij dr. Maurice Pirenne, priester van het bisdom ’s-Hertogenbosch, af studeerde. Dat was 1978. Twee jaar later ben ik met Jessie getrouwd; een jongerenkoorhuwelijk, een verschijnsel dat in die tijd nogal eens voorkwam. Ondertussen was ik na het behalen van het einddiploma orgel al aangesteld als docent aan het ‘Muziekinstituut Dongen, Gilze & Rijen’ waar ik braaf op vrijdag naartoe ging met bus en trein vanuit Veghel. En omdat ik ook al werkte op H19 in Oosterhout, een vergelijkbaar instituut, was het logisch om na het trouwen je in de regio te vestigen. Dat werd dus eerst een flatje in Oosterhout en later een echt huis in Dongen.
Via de familie-tam-tam van Trees Stokkermans was het reeds doorgedrongen dat ik Veghel zou gaan verlaten om in deze contreien te gaan werken. Het duurde dan ook niet lang of ik kreeg op de Muziekschool van Dongen onverwacht bezoek van een drietal personen die zich voorstelden als het bestuur van het St. Laurentiuskoor uit Dongen. Of ik geen interesse had om als dirigent/organist in Dongen te komen werken na mijn vertrek uit Veghel? Ik zei maar ‘ja’ want ik kende hier geen enkel koor dus het maakt me niet veel uit waar ik begon. In september van 1980 ging ik op sollicitatiegesprek bij het toenmalige kerkbestuur van de St. Laurentiusparochie. Ik op de fiets van Oosterhout waar we toen op dat flatje woonde naar Dongen. Ik herinner me nog een fietser die vóór mij fietste op de Middellaan, op het fietspad. Niet dat dat zo bijzonder was maar later bleek die zelfde fietser Piet Aarts te zijn, penningmeester van het toenmalige kerkbestuur die ik dus een 10 minuten later weer tegenkwam in het kerkbestuur. Ik leerde pastoor Asselbergs kennen en zijn toenmalige kapelaan en later pastoor Wil Brand. Mensen als dhr. Ligtenberg, Aarts, Asselbergs en Brand…zij stonden aan het begin van een hele lange rij mensen die je tegenkomt in het werk als kerkmusicus: pastores (alles in m/v), koorleden, leerlingen, kerkgangers, bestuursleden, onderwijzers, directeuren, collega’s, paters en zusters, muzikanten in de kerk, uitvaartondernemers, huwelijkskandidaten, bisschoppen, kosters en cantors. En inderdaad nog veel en veel meer.
Ondertussen zijn we al heel wat jaartjes verder en we mogen niet mopperen in de St. Laurentiuskerk. Weliswaar is het koor wat kleiner en zijn er veel oud-leden ons ontvallen, toch zijn we met een gezonde club zangeressen en zangers. Natuurlijk moet er op termijn aanvulling zijn, want als het verloop zo door gaat is er over 10 jaar geen koor meer. Maar dat zijn weer andere zorgen. We hebben wel twee jeugdkoren (koortjes) met enthousiaste kinderen die een goed repertoire zingen.
Voor uitvaarten en andere gelegenheden hebben we ons gelegenheidskoor, we worden regelmatig ondersteund door allerlei musici uit de verenigingen van Dongen en omstreken. Er is grote groep vrijwilligers voor van alles en nog wat en dat komt telkens maar weer in actie wanneer het nodig is.
We hebben twee mooie orgels in onze kerk, een kerk die door velen nog ondergewaardeerd wordt maar als je ze goed bekijkt van een fantastische schoonheid is.
Over 5 jaar vieren we het eeuwfeest! En dan is het te hopen dat we er allemaal nog zijn in goede gezondheid; dat we allemaal nog kunnen zingen met een dankbaar hart, zoals Paulus dat zo mooi schrijft: ‘Laat in uw hart de vrede van Christus heersen, want daartoe bent u geroepen als de leden van één lichaam. Wees ook dankbaar. Laat Christus’ woorden in al hun rijkdom in u wonen; onderricht en vermaant elkaar in alle wijsheid, zingt met heel uw hart psalmen en hymnen voor God en liederen die de Geest u vol genade ingeeft.’
Dat het zo moge zijn.
Frans Bullens,
kerkmusicus van de St. Laurentiuskerk,
Dongen
