Als de hemel de aarde raakt
Op 1 november viert de Kerk Allerheiligen, wij gedenken allen die voor eeuwig leven bij God, of zij nu heilig verklaard zijn of niet. Wij bidden op voorspraak van de heiligen in de hemel, dat zij ons willen helpen in dit leven. De heiligen zijn de bemiddelaars en voorsprekers van ons in de hemel. Wie is uw favoriete heilige?
Op 2 november viert de Kerk Allerzielen, het is een dag van gebed voor allen die uit dit leven zijn heengegaan en nog niet voor altijd bij de Heer zijn. Deze viering gaat terug op het gebruik van middeleeuwse kloostergemeenschappen om de gestorven dierbaren op bijzonder wijze te gedenken. We staan dus in een hele lange traditie.
Door de vaststelling van deze gedenkdag op 2 november wordt de band van deze herdenking met de Allerheiligenviering beklemtoond. De vieringen van Allerheiligen en Allerzielen vormen een onverbreekbare eenheid. Het volk van God vormt in haar leden één grote gemeenschap, met hen die eeuwig leven bij God, met hen die nog onderweg zijn en met ons hier op aarde. Dat is de gemeenschap waartoe wij allen behoren, een gemeenschap die de aarde met de hemel verbindt.
Helaas heeft Allerheiligen net als Allerzielen de laatste decennia steeds meer aan belang ingeboet, mogelijk door een te negatief beeld van het vagevuur. Zeker, het concept is vaak verkeerd uitgelegd. Maar de waarheid is dat wij niet ‘bevriezen’ op het moment van onze dood. Ook al zijn we bij ons overlijden geen perfecte christenen, we zijn niet voor altijd tot die staat veroordeeld. God reikt ons nog altijd de hand! We zouden het vagevuur moeten zien als een liefdesvuur, wat een proces in gang zet van veranderen en heiliging, de afronding van wat bij het Doopsel in ons begonnen werd. Zo zijn we dus op weg, als pelgrims van hoop.
Pastoor Jochem van Velthoven
